Wat doe je als je man snel boos is? Ga je de confrontatie uit de weg of ga je de confrontatie juist aan? Onderstaand iemand die in zo´n situatie zit:
Wij zijn bijna 20 jaar getrouwd, hebben 2 -bijna volwassen- dochters en zijn regelmatig nog heel blij met elkaar. Toch vind ik het regelmatig lastig met hem, omdat ik er steeds vaker tegenaan loop dat hij onredelijk en mijns inziens extreem boos wordt als iets hem niet aanstaat. Wat tot nog toe als enige werkt is om hem, in zo’n gemoedstoestand, te laten. Dan wordt er later nooit meer op terug gekomen en is het alsof het nooit gebeurd is.Als ik er weer over begin, dat ik het toch wel vervelend vond dat dat gebeurde, dan begint de ruzie opnieuw en vindt hij mij preken, terwijl ik het idee heb dat hij dat doet (een geval van de pot verwijt de ketel). Regelmatig eist hij van zijn omgeving iets waar hij zelf niet aan voldoet: de boel achter zich opruimen, niet jezelf laten wegbrengen met de auto, met een goed humeur aan tafel zitten. Dat soort dingen. Ik heb er steeds meer moeite mee dat van hem te accepteren. Werkt niet mee dat onze jongste dochter ook tot een hoog spanningsgehalte is gestegen en wenst dat zij zo snel mogelijk uit huis kan om maar weg te zijn van hem.Zij bemerkt bij zichzelf ook gedragingen, zoals het slecht tegen veranderingen kunnen, waar hij ook last van heeft. Het lijkt of hij dit alles van zichzelf slecht kan zien. Nu heb ik hem al eens gevraagd (gezegd) een therapeut te bezoeken of met mij samen een relatietherapeut, maar daar lijkt hij van te vinden dat dat niet nodig is. Ik vermoed ook dat hij vindt dat hij dan tekort schiet en dat kan niet in zijn idee. Hij is een man die van zichzelf denkt dat hij alles goed (moet) doen, dus een tekortkoming is een afgang voor zijn hele wezen.
Nu is mijn vraag natuurlijk: hoe kan ik hiermee omgaan. Tot nog toe heb ik geprobeerd om zoveel mogelijk hem te benadrukken in de dingen die hij goed deed. Ik geef hem veel complimenten voor de dingen die hij goed doet. Ondertussen spreek ik hem ook af en toe aan op de dingen die mij storen, maar dat loopt steeds vaker uit op zo’n ruzie, waarbij het lijkt of hij uit contact gaat, maar ik ook steeds meer moeite heb om in contact te blijven. Dus kies ik er ook regelmatig voor het maar te laten. Dat voelt ook niet goed. Met de kinderen heb ik het ook regelmatig over deze situatie, maar dat voelt ook als verraad. Terwijl ook zij tegen hem aanlopen en het soms dus ook voor hen van groot belang is. Wat te doen? Ik overweeg zelf in therapie te gaan en door deze vraag te stellen, neem ik een eerste actie.
Mijn antwoord
Jullie zijn in een patroon beland waarbij als je je partner aanspreekt op zijn (negatieve) gedrag hij in de weerstand gaat en dus niet aangesproken kan worden. Dit gebeurd bij veel stellen en vaak zit daar een pijn of angst onder die al best jarenlang gevoed kan zijn zonder dat jullie je hiervan bewust zijn geworden. Vaak is het heel moeilijk dit patroon samen te door breken. Vaak reageert de ene partner boos omdat hij bang is om zijn of haar kwetsbaarheid te laten zien.
In het boek: “houd me vast” van Sue Johnson, staat heel mooi beschreven hoe dit werkt en ook wat je eraan kunt doen. Het is goed om met dat boek lezen te beginnen en te kijken of je partner er ook eens in wil kijken. Niet als verwijt van dit en dit doe jij, maar vooral als herkenning. Ik zie dit gebeuren en dat doen we niet handig. Daarna is er ruimte om te gaan kijken welke pijn daar onder zit.
Contact
Komen jullie er samen niet uit? Ga samen in relatietherapie. Wij kunnen je helpen. Neem telefonisch contact op via 013-2032014 of vul het contactformulier in.
